Ավելի քան երկու հազար տարի մաթեմատիկան եղել է մարդկային ուսումնասիրությունների քննարկման բուռն առարկա: Մաթեմատիկական հայտնագործությունները ուղված են եղել բնության մեջ երևույթների ուսումնասիրմանը: Բնության մեջ կատարվող երևույթները հիմք են հանդիսանել մաթեմատիկայի զարգացման համար:
Հիմա այժմյան մաթեմատիկան դարձել է մտածելակերպ արտահայտելու միջոց: Որ մեկն ասեմ: Մաթեմատիկական հիմնավոր կրթություն ունենալու սկզբունքայնորեն ազատ մարդու գրավականն է: Մաթեմատիկան իսկզբանե առաջացել է որպես միջոց հաշվելու և չափելու: Երկրաչափության կիրառությունները ի հայտ են գալիս հին ժամանկաներում մարդկանց կողմից ժայռերին փորագրված պատկերներում: Հին Եգիպտացիները (ՄԹԱ) շումերները և Չինացիները ունեցել են գրելու համակարգ ըստ թվերի և կարողացել իրակացնել հաշվումներ օգտագործելով թվերը: Եգիպտացիները կարողացել են լուծել մաթեմատիկական խնդիրների օգտագործելով հավասարումներ: Օգտագործել են մաթեմատիկան ջրհեղենների պարբերականությունը հաշվարկելու համար, տեղումների քանակը որոշելու, Եգիպտական բուրգերը կառուցելու համար: Եգիպական թվաբանություները, որը հիմնված է հաշման տասնական համակարգի վրա հարաբերկանորոն պարզ է: Տասնական համակարգը ստեղծվել է կենսաբանական դրթապատճառների հինման վրա, որովետև տաս մատ որոնցից ութը տարբեր մատեր են, իսկ երկուսը բթամատերն են: Լատիներենում թվերին անվանել էին բթեր: Ի տարբերություն մեր ավանդական թվային համակարգի, որը տասնորդական է և դիրքային, այսինքն՝ 23 հավասար չէ 32, Եգիպտացիների մոտ դիրքային չէր: Հույնները առաջինն էին մաթեմատիկական հետաքրքրություն ունենալու համար: Հունական մաթեմատիկոս, Ֆիտագորասը ուսումնասիրում էր թվերը:
Գիտության վերաբերյալ հնագույն ժամանակաշրջանի գիտելիքները հաճախ սխալ էին և ընդհանրապես չէին համապատասխանում ժամանակակից չափանիշներին: Սակայն Էվկլիդեսի, Ապոլոնի և Արքիմեդի՝ հնագույն ժամանակաշրջանի երեք մեծագույն մաթեմատիկոսների մաթեմատիկան այսօր նույնքան հիմնավոր է, որքան երկու հազար տարի առաջ:
Հռոմեացի մաթեմատիկոսները, ի տարբերություն հույների, հայտնի էին իրենց պրակտիկությամբ: Հռոմեացիները կարևորում էին մաթեմատիկայի կարևորությունը չափելու և հաշվելու համար:
Հնդիկ մաթեմատիկոսները հատկապես հմուտ էին թվաբանությունից, հաշվելու մեթոդներից, հանրահաշվից և եռանկյունաչափությունից: Նրանց թվային համակարգը, որը ներառում էր նաև զրո թիվը, շատ հարմար էր հեշտ հաշվարկներ անելու համար:
Երբ հունական քաղաքակրթությունն անկու ապրեց, հունական մաթեմատիկան պահպանվեց արաբների կողմից: Արաբները նաև բավականին գիտելիքներ ձեռք բերեցին հնդիկներից, այդ թվում նաև նրանց թվային համակարգը (որն այժմ կոչվում է արաբական թվեր):
Իսլամի ամենամեծ գիտնականներից էր ալ-Խվարիզմին, ով առաջարկել է այն անունը, որը հետագայում հայտնի է դարձել որպես թվաբանություն: Ութերորդ դարի վերջին իսլամի ազդեցություը տարածվել և հասել էր մինչև Իսպանիա: Հենց այնտեղ էր, որ գիտնականները հունական և իսլամիկ ձեռագրերը լատիներեն թարգմանեցին:
Եվրոպական օրիգինալ մաթեմատիկական աշխատանքը սկսեց ի հայտ գալ տասներեքերորդ դարում: Իտալացիները առաջընթաց ունեցան պարզագույն թվաբանության մեջ, որը հարկավոր էր առևտրի համար:
1400-1500 թվականների ընթացքում եվրոպացի ճանապարհորդները նոր առևտրական ուղիներ բացահայտեցին, ինչը նպաստեց մաթեմատիկայի ներմուծմանը նավարկության և առևտրի մեջ:
1400 թ. կեսերին տպագրության հայտնագործումը նպաստեց մաթեմատիկական գիտելիքների տարածմանը:
Տասնյոթերորդ դարում մաթեմատիկան մեծ ստիմուլ ստացավ աստղաբանական խնդիրներից: Օրինակ աստղաբան Կեպլերը բացահայտեց մոլորակների օրբիթների էլիպսանման ձևը:
Տասնյոթերորդ դարի ամենամեծ ձեռքբերումը մեթոդների բացահայտումն էր, որոնցով մաթեմատիկան օգտագործվում էր շարժումն ուսումնասիրելիս:
Տասնիններորդ դարում մաթեմատիկական գիտությունը մեծ փոփոխություններ կրեց: Թվաբանության նոր տեսություններ ի հայտ եկան, մաթեմատիկան դարձավ համալսարանական կրթության ստանդարտ առարկաներից:
Քսաներորդ դարում մաթեմատիկան դարձավ շատ տարբերակված:
Այսպիսով դարերի ընթացքում մաթեմատիկական գիտությունը զարգացել է և բավականին փոփոխություններ է կրել: